Το κεφάλαιο αναδιαρθρώνεται, με συνέπεια να αναδιαρθρώνεται και το πανεπιστήμιο ως δομικό στοιχείο της καπιταλιστικής οικονομίας. Διαχρονικά το πανεπιστήμιο λειτουργεί σαν βασικό εργαλείο στα χέρια των καπιταλιστών και των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής με διττό σκοπό: τόσο τον αναπαραγωγικό του ρόλο, δηλαδή την δημιουργία μελλοντικών εργαζομένων και της απαραίτητης υλικό τεχνικής γνώσης, όσο και ως ιδεολογικός μηχανικός στα χέρια κράτους και κεφαλαίου με σκοπό την δημιουργία ενός ανταγωνιστικού, εντατικοποιημένου και αποστειρωμένου κλίματος φοίτησης με σκοπό την προετοιμασία πειθήνιων και υπάκουων εργαζομένων που δεν επιτρέπεται να έχουν χρόνο για αγώνες, συνδικαλισμό, και οτιδήποτε μπαίνει εμπόδιο στην ομαλή λειτουργία των επιχειρηματικών συμφερόντων των αφεντικών αλλά μόνο να είναι αφοσιωμένοι στην παραγωγική διαδικασία. Οι πρώτες προσπάθειες απαρχής της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης ξεκινούν από την δεκαετία του ’90 με πρώτο στόχο τα σχολεία. Το νομοσχέδιο του υπουργού παιδείας της ΝΔ Κοντογιαννόπουλου το 1990-1991 και το ν/σ του Αρσένη με κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 1998-1999 αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα, με άμεση την απάντηση του μαθητικού κινήματος, με καταλήψεις διαρκείας και μαχητικές διαδηλώσεις.
Ακολουθεί το ν/σ της Μαριέττας Γιαννάκου, πάλι με κυβέρνηση της ΝΔ, με στόχο την αναθεώρηση του άρθρου 16 και το άνοιγμα του δρόμου για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστήμιων. Μέτρο που επίσης απαντήθηκε μαχητικά στο δρόμο με δύο χρόνια συνεχών αγώνων, καταλήψεων, πορειών, πολύωρων συγκρούσεων στο κέντρο της Αθήνας, που ξεκίνησαν τον Μάη και τον Ιούνη του 2006 και διήρκησαν μέχρι και τον Απρίλη – Μάη του 2007. Συνεχώς στα σχέδια των κυρίαρχων εξέχουσα θέση κατέχει η εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης και συγκεκριμένα η επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου, ανεξαρτήτως κυβέρνησης. Έχουμε το 2018 το νομοσχέδιο Γαβρόλγου που θεσμοθετούσε δίδακτρα σε μεταπτυχιακά, την κατάργηση-συγχώνευση τμημάτων και σχολών. Έπειτα το νομοσχέδιο Κεραμέως το 2021, που επεδίωκε την όλο και μεγαλύτερη σύνδεση του πανεπιστήμιου με τις επιχειρήσεις, την προσθήκη χρονικού ορίου φοίτησης (ν+2 χρόνια), τα πειθαρχικά και τις διαγραφές, την είσοδο μπάτσων στα πανεπιστήμια, την ποινικοποίηση της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης, την όξυνση ταξικών φραγμών για την είσοδο στη τριτοβάθμια εκπαίδευση (ΕΒΕ, τράπεζα θεμάτων). Και ερχόμαστε λοιπόν στο σήμερα, με το νομοσχέδιο για το «ελεύθερο πανεπιστήμιο», που σχεδιάζεται να τεθεί άμεσα σε ψήφιση και το οποίο προβλέπει την παράκαμψη του άρθρου 16, την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, το κλείσιμο τμημάτων.
Συγκεκριμένα το άρθρο 16 αποτελεί την τελευταία δικλείδα ασφαλείας για το αποκλειστικό μονοπώλιο ύπαρξης δημοσίων πανεπιστημίων. Πρόκειται για το άρθρο που διαχρονικά υπήρξε το αγκάθι στις βλέψεις των κυρίαρχων για την είσοδο των ιδιωτών στην παροχή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Βέβαια η αβυσσαλέα προσπάθεια ιδιωτικοποίησης των πανεπιστημίων αποτελεί το απότοκο μιας χρόνιας, λυσσαλέας επίθεσης και υποβάθμισης κατά του δημοσίου πανεπιστημίου. Η εξίσωση των πτυχίων των ιδιωτικών κολλεγίων με αυτών των ΑΕΙ που πλήττει των ενιαίο χαρακτήρα του πτυχίου του δημοσίου ιδρύματος, οι αυστηρές αξιολογήσεις των ιδρυμάτων με σκοπό την μείωση της χρηματοδότησης και εν τέλει την συγχώνευση ή το κλείσιμο τμημάτων, η θέσπιση του αυτοδιοίκητου όπου το κάθε ίδρυμα είναι υπεύθυνο το ίδιο για την εύρεση των πόρων του, αποτελούν μερικά μόνο κομμάτια που συνθέτουν το παζλ αυτής της επίθεσης. Σε αυτά έρχεται να προστεθεί και η επιβολή της ΕΒΕ, μέτρο το οποίο δυσχεραίνει την ένταξη στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και κατ΄επέκταση την προσπάθεια συντήρησης και «συμμόρφωσης» των ΑΕΙ στις επιταγές της αξιολόγησης με τον αριθμό των εισακτέων να μειώνεται ραγδαία και τα τμήματα να παρακμάζουν και να υπονομεύονται.
Φτάνοντας λοιπόν στο επίδικο της υπόθεσης, η απόπειρα παράκαμψης του άρθρου 16 μέσω του νομοσχεδίου «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» θα σημάνει την περαιτέρω όξυνση των ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση καθώς πλέον η δημόσια και δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση, η οποία αποτελεί κοινωνικό κεκτημένο, θα τίθεται και αυτή υπό αμφισβήτηση με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αξίζει συνάμα να ειπωθεί πως ελλοχεύει ο κίνδυνος και μέσα στο ίδιο το δημόσιο πανεπιστήμιο να οξυνθεί η ταξική χροιά του με την διαφαινόμενη θέσπιση διδάκτρων στα προπτυχιακά μαθήματα (πέραν των μεταπτυχιακών που ήδη συντελείται). Συγκεκριμένα αναμένεται τα ιδιωτικά πανεπιστήμια να λειτουργήσουν ως μοχλός πίεσης για τα δημόσια ΑΕΙ. Έτσι τα μαστιζόμενα από την υποχρηματοδότηση δημόσια πανεπιστήμια, σε μια κατεύθυνση εύρεσης πόρων, θα κληθούν να εναρμονιστούν με τα στάνταρ που επιτάσσει η ΕΘΑΕΕ (αρχή που καθορίζει την χρηματοδότηση που θα λαμβάνει το κάθε ίδρυμα βάσει κριτηρίων αποδοτικότητας), εφαρμόζοντας ,με τον τρόπο αυτό, όλες τις πτυχές της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης (όπως περιγράφηκαν και παραπάνω) στο ακέραιο τους. Σε αυτό το μήκος θα κυμαίνεται και η οποία θέσπιση διδάκτρων από τα δημόσια ΑΕΙ τα οποία θα λειτουργούν de facto ως ιδιωτικά.
Ταυτόχρονα, η ίδια η επαγγελματική μας προοπτική φαίνεται πως τίθεται κι αυτή σε κίνδυνο. Άλλωστε καθίσταται σαφές πως η ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ επισύρει την εμφάνιση πτυχίων πολλαπλών ταχυτήτων (πολλαπλών πτυχίων για το ίδιο γνωστικό αντικείμενο) και τον τεμαχισμό των επαγγελματικών δικαιωμάτων, συνθήκη ιδιαίτερα δυσοίωνη για τον ενιαίο χαρακτήρα και την ισχύ του πτυχίου. Άμεση απόρροια του κατακερματισμού των άλλοτε ενιαίων επαγγελματικών δικαιωμάτων θα αποτελέσει η παραγωγή εργατών ευέλικτων και πειθήνιων στις ορέξεις της κερδοφορίας, ουσιαστικά ανειδίκευτων και χαμηλόμισθων, οι οποίοι λόγω της «κενότητας» του πτυχίου τους θα εξωθούνται σε ένα φαύλο κύκλο συνεχούς παρακολούθησης σεμιναρίων και επανακατάρτισης (πρόγραμμα κατάρτισης και δια βίου μάθησης, ΚΕΔΙΒΙΜ). Ασφαλώς, μια τέτοια εξέλιξη θα καταφέρει σημαντικό πλήγμα στην συλλογική διεκδίκηση, στην οργάνωση των εργαζομένων και στον συνδικαλισμό ευρύτερα.
Πλήγμα βέβαια αναμένεται πως θα δεχτεί a priori και ο ίδιος ο φοιτητικός συνδικαλισμός και τα μέσα αγώνα που έχουν επιλέξει να προτάσσουν οι φοιτητές. Πώς άλλωστε θα συνέβαινε κάτι αντίθετο την στιγμή που το δημόσιο πανεπιστήμιο στην προσπάθεια του να ανταγωνιστεί το ιδιωτικό και να εκπληρώσει τα στάνταρ για την πενιχρή του χρηματοδότηση – η οποία αν και οπότε προσφέρεται εναποτίθενται σε ερευνητικά για χάρη του στρατού και των επιχειρήσεων – θα κληθεί να εναρμονιστεί με τις επιταγές της ΕΕ για εντατικοποίηση του προγράμματος σπουδών, εφαρμογή πειθαρχικών, διαγραφών, αλυσίδων μαθημάτων κλπ. Μια ζοφερή συνθήκη η οποία θα συμβάλλει στην αποστείρωση των ΑΕΙ, την ποινικοποίηση των αγώνων εντός αυτών καθώς και την πλήρη απαξίωση των ΦΣ.
Η ιδιωτικοποίηση των ΑΕΙ εντάσσεται συνάμα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο ιδιωτικοποίησης και επίθεσης σε όλες τις κοινωνικές ανάγκες. Η κρατική θανατοπολιτική εκφράζεται καθημερινά με την διαρκή και εντεινόμενη υποβάθμιση της ανθρώπινης ζωής και διαφαίνεται από την ιδιωτικοποίηση του νερού, του ρεύματος των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, την απόσυρση του κράτους από την ιατρική μέριμνα και την διάλυση του Ε.Σ.Υ, την ευρύτερη απαξίωση των δημόσιων δομών προς όφελος των ιδιωτών. Ας μην αφήσουμε να συμβεί το ίδιο και στην παιδεία, πεδίο στο οποίο ήδη έχει αρχίσει να διαφαίνεται μια τέτοια συνθήκη με την σταδιακή αποποίηση του κράτους της ευθύνης του για παροχή φοιτητικής μέριμνας και την συνεχή εξώθηση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων σε σύναψη Συμπράξεων Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα για την αναζήτηση ιδίων πόρων.
Μέσα σε όλη τη συνθήκη που περιγράφεται παραπάνω πρέπει να υπάρξει μια μαχητική απάντηση. Απάντηση σε αυτή την βαρβαρότητα έδωσε το φοιτητικό κίνημα του 06-07, όταν οι φοιτητές ανέτρεψαν τα σχέδια της τότε κυβέρνησης ΝΔ. Την ίδια απάντηση καλούμαστε να δώσουμε και εμείς στο σήμερα με όπλα τις μαζικές γενικές συνελεύσεις, τις συντονισμένες στη βάση καταλήψεις διαρκείας και τις μαζικές διαδηλώσεις και όχημα τον ακηδεμόνευτο και μαχητικό φοιτητικό – ταξικό συνδικαλισμό. Να βάλουμε τα δικά μας οδοφράγματα στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και να παλέψουμε για τις ανάγκες της τάξης μας. Να κάνουμε τις σχολές μας εστίες αντίστασης και αγώνα.
ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ»
ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
TO ’06 KAI TO ’07 MΑΣ ΔΕΙΞΑΝΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ – ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΝΑ ΡΙΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ
ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ – ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΣΧΗΜΑ ★ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ
Ελευθεριακό Σχήμα Πανεπιστημίου Πατρών 
Σχολιάστε